โหราศาสตร์ที่แท้จริงนั้น เขามีความแม่นยำ 100% แต่การตีความ, ให้ค่า, ให้ความหมายของนักพยากรณ์นั่นเอง ที่ทำให้ศาสตร์นี้กลายเป็นสิ่งไร้สาระในสายตาของคนที่ไม่เข้าใจ
มีนักโหราศาสตร์บางรายเขียนหนังสือ และอธิบายให้เข้าใจว่า โหราศาสตร์เป็นวิชาทางสถิติที่มีทั้งแม่นยำและไม่แม่นยำ ซึ่งจากประสบการณ์ผู้เขียนที่สะสมความรู้ด้านนี้มาตลอดเวลาหลายสิบปีในชาตินี้ ก็อยากอธิบายว่า ผู้เขียนตำราเหล่านั้นเองไม่เจ้าใจโหราศาสตร์อย่างแท้จริง
ยกตัวอย่างที่ 1 อุปมาโหราศาสตร์เหมือนว่า มีชายคนหนึ่งตาบอดนั่งตากแดด ความร้อนของแดดทำให้เขารู้สึกทุกข์กาย ความทุกข์กายก็เกิดจากแสงแดดส่อง และแสงแดดส่องเกิดจากดวงอาทิตย์ อยู่ายตาบอดจึงทราบได้ว่าขณะนี้เป็นเวลากลางวันไม่ใช่เวลากลางคืน
การอุปมาย้อนจากผลไปหาต้นเหตุแบบนี้เป็นหลักคิดพิจารณาของโหราศาสตร์
ยกตัวอย่างที่ 2 ว่า โลกนี้มีทั้งกลางวันและกลางคืน กลางวัน ร้อน กลางคืนเย็น ความร้อนทำให้เกิดเปลว-ไอ เกิดความเคลื่อนไหว ความเคลื่อนไหวก็เปรียบคล้ายกับชีวิตที่ต้องขยับเคลื่อนไหว ในร่างกายสิ่งที่เคลื่อนไหวตลอด คือ หัวใจ
ยกตัวอย่างที่ 3 ว่า พระอาทิตย์เป็นพลังงาน พลังงานทำให้เกิดการเคลื่อนไหวและทำให้มีชีวิตกระดุกกระดิกได้ พระอาทิตย์จึงอุปมาได้กับชีวิต
ยกตัวอย่างที่ 4 ว่า พระอาทิตย์ปรากฎขึ้นในเวลากลางวัน เมื่อพระอาทิตย์เกิด สัตว์โลกก็กระดุกกระดิกไปทำกิจกรรมต่างๆ ในแต่ละวัน อาทิตย์จึงแทน กิจกรรมในแต่ละวัน ได้
ยกตัวอย่างที่ 5 ว่า พระอาทิตย์ให้แสง สิ่งที่ไปรับแสง คือ ดวงตา แสงอาทิตย์จึงมีความสัมพันธ์กับดวงตา อาทิตย์จึงใช้ในความหมายของดวงตา และการมองเห็น ได้
ยกตัวอย่างที่ 6 ว่า เมื่อพระอาทิตย์เกิดขึ้น ก็ทำให้เห็นสิ่งต่างๆ เห็นร่างกาย และวัตถุธาตุต่างๆ ที่เป็นรูปธรรม อาทิตย์จึงแปลว่า ร่างกาย
สรุป นักศึกษาโหราศาสตร์ลองมองหาตรรกะตามความเป็นจริงของดาว เรือน ราศี เพื่อขยายของเขตของความหมาย ผ่านการอุปมาเปรียบเทียบในลักษณะนี้ต่อไป ย่อมจะช่วยพัฒนาขีดความสามารถในการพยากรณ์ได้อย่างพิศดาร เพราะเข้าใจทั้งต้นและปลาย เหตุและผล ที่มาและที่ไป
เอกโหรา 